Najbardziej rozpoznawalną z postaci historycznych noszących imię Paweł jest niewątpliwie Paweł Apostoł.
ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ ŚW. PAWŁA APOSTOŁA
Paweł Apostoł urodził się ok. 8 roku po narodzeniu Chrystusa w Tarsie w Cylicji, jako obywatel rzymski w rodzinie żydowskiej, której korzenie sięgają pokolenia Beniamina. Pierwotnie jego imię brzmiało Szaweł.
Jego pierwszym mistrzem i nauczycielem Tory był Gamaliel Starszy, jeden z najwybitniejszych rabbich żyjących i działających w Jerozolimie. Szaweł już od najmłodszych lat był przeciwnikiem chrześcijan, a także ich prześladowcą. W Dziejach Apostolskich znajdują się wzmianki, iż uczestniczył on w męczeństwie Szczepana, jednego z siedmiu diakonów, który został ukamienowany przez jerozolimskich Żydów, ponieważ chciał zreformować judaizm.
Zmiana imienia z Szaweł na Paweł miała miejsce ok. 36 roku, kiedy wiozącemu listy polecające do Sanhedrynu Szawłowi pod Damaszkiem objawił się zmartwychwstały Jezus Chrystus. Jaskrawe światło z niebios oślepiło Szawła, a Chrystus zadał mu pytanie dlaczego go prześladuje, aby następnie oznajmić mu, że wybrał go na swojego apostoła mającego nawracać pogan.
Szaweł udał się do miasta gdzie przyjął chrzest święty i odzyskał utracony wzrok. Pierwszym miejscem, w którym Paweł głosił ewangelię był Damaszek skąd następnie udał się do wraz z Barnabą do Jerozolimy, aby spotkać się z pozostałymi apostołami, szczególnie z Piotrem. Kolejnym miejscem, które odwiedził był jego rodzinny Tars, z którego udał się do Antiochii, gdzie przygotowywał się do swojej pierwszej podróży misyjnej.
Wyprawa misyjna Pawła rozpoczęła się w 45 roku i obejmowała kolejno: Cypr oraz Pamfilię, Pizydię i Lakaonię leżące w środkowej części dzisiejszej Azji Mniejszej. Podczas wyprawy Paweł nawrócił w Pafos na Cyprze czarownika Elimasa, a jego działalność apostolska została pozytywnie odebrana przez tamtejszych pogan.
W 49 roku Paweł wraz ze swym wiernym towarzyszem Barnabą powrócił do Jerozolimy gdzie uczestniczył w „Soborze apostolskim”, na którym zostało postanowiono, iż Prawo Mojżeszowe nie powinno obowiązywać nawróconych na chrześcijaństwo pogan.
Druga (50 – 51) i trzecia (53 – 58) podroż misyjna Pawła wykroczyły poza granice Azji Mniejszej. Podczas tych podróży Paweł odwiedził m.in. Korynt gdzie napisał obydwa Listy Do Tesaloniczan, Efez, w którym napisał tzw. przedkanoniczny list do Koryntian, Macedonię, gdzie napisał Drugi List do Koryntian oraz Efez, w którym napisał List do Filipian i List do Rzymian.
Wiosną ok. 58 roku Paweł zostaje aresztowany i uwięziony w Cezarei. W 63 roku wychodzi z wiezienia, ale już cztery lata później zostaje ponownie pojmany i ścięty, co było tylko przywilejem obywatela rzymskiego.
W ikonografii jest najczęściej przedstawiany jako łysiejący mężczyzna z długą brodą, który trzyma w rękach potężny miecz.
Kościół od roku 258 obchodzi dzień św. Pawła dnia 29 czerwca.
CZYIM PATRONEM JEST ŚW. PAWEŁ APOSTOŁ?
Paweł Apostoł jest patronem wielu zakonów: Rzymu, Poznania, Rygi, Awinionu, Berlina, Frankfurtu nad Menem, a także: misjonarzy, marynarzy, przewoźników, tkaczy, wikliniarzy, teologów, fizyków, a nawet producentów namiotów.